Deel 3.

'Waarom reageer jij niet op mijn app?? Je kan mij niet wijs maken dat je niet op je telefoon hebt gezeten.' zegt hij boos. 'Kan het misschien wat zachter? Niet iedereen hoeft mee te genieten van ons gesprek.' sis ik hem toe. 'Wat kan mij die andere mensen nou schelen?' zegt hij nog harder. Ik voel me zwaar ongemakkelijk en kijk voorzichtig om mij heen. Vele ogen zijn op ons gericht. 'Doe normaal! Ik schaam me rot.' zeg ik zachtjes.

'Luci wakker maken en spullen pakken. We vliegen vanavond nog terug, ik heb de tickets al geboekt.' zegt hij terwijl hij zich omdraait en weg loopt. 'Wij blijven hier! Ik ben er klaar mee om elke keer achter jouw reet aan te lopen als de zaak even niet loopt zoals jij wil. Ga maar alleen.' zeg ik boos. Hij draait zich om en kijkt met een boze blik naar me. 'Ik zie je over tien minuten op de kamer, dan praten we erover, en nu opschieten!'
Verslagen blijf ik achter, 'Mama, gaan we nu alweer naar huis?' vraagt Luci half slaperig. 'Nee liefje, wij blijven samen hier. Papa gaat alleen naar huis.' zeg ik als ik haar stevig tegen mij aan druk. 'Zullen we weer gaan zwemmen mammie?' Ik knik. Ze pakt meteen haar bandjes en die zitten nog niet om haar armpjes of ze ligt alweer in het water. Nog geen kwartier later zie ik Frank weer aan komen lopen, zijn gezicht op onweer. Ik doe net of ik hem niet gezien heb en focus mij op Luci. ‘Merel!’ hoor ik hem schreeuwen. Ik draai me om en loop richting de rand van het zwembad. ‘Waarom luister je niet? Ik zei toch dat we gaan!’ zegt hij boos. ‘Volgens mij luister jij ook niet naar mij Frank, ik heb je duidelijk gezegd dat ik niet mee ga en hier blijf met Luci.’ Hij kijkt me aan en ik zie het vuur in zijn ogen. ‘En nee, je kan daar niks aan veranderen. Ga jij maar terug naar Nederland voor de zaak, ik verdom het nog langer achter je aan te lopen. Ik blijf hier, met Luci.’ Ik draai me om en loop zonder om te kijken terug naar Luci. ‘Gaat papa echt weg?’ vraagt ze wanneer ik weer bij haar sta. ‘Ja schat, maar wij maken het samen gewoon heel leuk.’ Ze slaat haar armpjes om me heen en knuffelt mij. Mijn hart is gebroken, maar ik wil haar niks laten merken. Dit is de eerste keer dat ik tegen Frank in ben gegaan, het doet pijn maar ik voel me ook zo sterk ineens.

Steeds vaker sta ik erbij stil dat ik mijn hele leven en vooral mijn manier van leven voor Frank veranderd heb. Ik heb alles opgegeven voor mijn toekomst met hem. Ook vriendinnen heb ik bijna niet meer. Ja oké, ik zie de vrouwen van Frank zijn compagnons af en toe, maar dat kan ik niet echt vriendinnen noemen. Ik zie ze eigenlijk alleen als we met ze allen samen komen, anders eigenlijk ook niet. Eigenlijk weet ik niet eens meer wat een echte vriendin is.  Sinds ik moeder ben en Luci altijd met mij is, doe ik eigenlijk alles samen met haar. Winkelen, lunchen, noem het maar op, eigenlijk is zij gewoon mijn beste vriendin. Maar met een kleuter voer je geen volwassen gesprekken.
 Soms mis ik het wel, iemand aan mijn zijde waar ik mijn gevoel mee kan bespreken, waar ik mijn hart kan luchten en waar ik tijd mee kan door brengen, behalve mijn man en dochter. Af en toe sta ik wel in één van de zonnestudio's van Frank, als er echt nood aan de man is, maar dat is niet vaak en maar voor een paar uurtjes. Dan ben ik eindelijk weer onder de mensen en voel ik me weer de oude ik, net als vroeger, toen ik achter de bar stond. Ik ben een mensenmens, maar de laatste paar jaar vooral een huismus en dat begin ik steeds meer in te zien.

Terwijl Luci en ik ons vermaken in het zwembad , zie ik Frank weer aan komen lopen. Luci ziet hem en gaat direct op hem af. 'Papa, blijf je toch?' vraagt ze enthousiast. 'Nee papa gaat naar huis toe.' zegt hij kortaf. Ik zie de teleurstelling op haar gezichtje staan. 'Er ligt geld in de kluis van de kamer, jullie redden je deze week wel mee. Het is duidelijk dat je niet van plan bent om mee terug naar Nederland te gaan. Jullie tickets heb ik weer omgeboekt, over 8 dagen vliegen jullie weer terug.' Hij buigt zich tot Luci en geeft haar een kus op haar voorhoofd. 'Tot volgende week schatje.' zegt hij, om vervolgens direct weg te lopen. Hij is boos, dat is overduidelijk, er kan zelfs geen kus meer vanaf.
Na de hele middag gezwommen te hebben, pakken we onze spullen in om terug te gaan naar onze hotelkamer. 'Fijne dag gehad dames?' hoor ik ineens achter me. Als ik me omdraai zie ik de mysterieuze man weer. 'Ja het was zo leuk.' zegt Luci met een grote glimlach op haar gezicht. De man lacht, 'wat goed om te horen.' Luci pakt ondertussen druk haar spulletjes bij elkaar. 'Gaat het met jou ook een beetje? Ik hoorde je vriend of man, vanmiddag te keer gaan tegen je.' fluistert hij zachtjes. Ik knik, 'het gaat prima hoor. Meningsverschil, niets belangrijks. Hij is nu naar huis toe voor de zaak, wij blijven nu samen hier.' Snel pak ik de tassen bij elkaar om te vertrekken. Deze man maakt mij heel erg nerveus, het is nu de derde keer vandaag dat hij een gesprek begint. 'Fijne avond!' zeg ik terwijl ik Luci haar handje vast pak en weg loop.

Boven op de kamer ploft Luci op bed met de iPad. Ze kijkt een filmpje en ik spring snel even onder de douche. Het warme water laat ik over mijn zwembad lijf stromen. Mijn haren was ik twee keer om de chloor lucht eruit te krijgen. Ik zet mijn armen tegen de muur, mijn hoofd ertussen gevouwen en laat mijn tranen stromen. Ik voel me zo slecht, zo ongelukkig op dit moment, maar ik wil niks laten merken aan mijn lieve kleine meisje. Al snel raap ik mezelf weer bij elkaar en zet de douche uit. Als ik mezelf sta af te drogen, hoor ik mijn telefoon gaan. 'Luci, wil jij even mama haar telefoon geven?' Ik krijg geen antwoord. Ze zal wel in slaap gevallen zijn. Snel sla ik een handdoek om mij heen om op tijd bij mijn telefoon te zijn. Als ik de kamer in loop krijg ik de schrik van mijn leven...