Deel 1.

Ik open de deur van de hotelkamer en loop met Luci aan mijn hand en Frank achter ons aan, naar binnen toe. Een prachtige, lichte grote kamer stappen we binnen, ik ben op slag verliefd. Ik gooi mijn tas op het bed en open de gordijnen. Het uitzicht is waanzinnig, we kijken uit op de zee. Terwijl Luci en ik samen het balkon op lopen, laat Frank zich al telefonerend op het bed vallen. Ik ben het ondertussen wel gewend, mijn man hangt dag en nacht aan de telefoon.

Je zou bijna denken dat zijn telefoon aan zijn hand vastgeplakt zit. Frank loopt meer met telefoon in zijn hand dan zonder en ik irriteer mij er steeds meer aan. Hij is voor ons bijna onbereikbaar terwijl hij bij ons is. 'Mooi hier mama!' roept Luci enthousiast, terwijl ze haar kleine groene oogjes uitkijkt. Ik word daardoor uit mijn gedachtes gehaald. 'Het is hier prachtig schatje. We gaan er een mooie vakantie van maken.' Laat ik wel eerlijk zijn, wij hebben echt geen slecht leven. We gaan regelmatig op vakantie en niks is te gek. We komen overal en nergens. Soms ga ik samen met Frank een paar dagen naar Ibiza, zonder Luci. Maar vaak gaan we als gezin, omdat ik dat graag wil, want ik weet hoe het gaat als ik met Frank alleen weg ben. Nu kan het tenminste ook nog. Luci is bijna vier en dus nog niet leerplichtig. Volgend jaar zal dat anders zijn, dan zullen we aan de schoolvakanties vast zitten.

Sinds de geboorte van Luci is mijn hele leven veranderd. Of nou ja, eigenlijk al sinds ik samen ben met Frank. Ik was een echt feestbeest, werkte als barvrouw en als ik niet achter de bar stond dan stond ik er wel voor. Mooi leven, als eeuwige vrijgezel. En ja, soms ging er wel eens iemand mee naar huis, of ik met hem. Maar relatie-materiaal zat er nooit tussen. Ik vond mijn leven prima zoals het was. Wel de lusten -als de man er ook wat van kon tenminste- maar niet de lasten, ideaal. Nu kan ik me niet eens meer voorstellen dat ik zo leefde.

Ik leerde Frank 6 jaar geleden kennen, in de discotheek waar ik toen als filiaalmanager werkte. Hij kwam binnen met een gezelschap van 4 andere mannen en vroeg of er nog een vip-tafel vrij was. Die was er nog dus heb ik ze daar heen begeleidt. Frank wilde mij toen meteen een fooitje geven van vijftig euro. Ik was er niet zo happig op en heb het aanbod afgeslagen, ‘geef het dan bij het afrekenen van je bon’ zei ik erbij. Vijftig euro geven omdat iemand je naar een tafel brengt is niet normaal. Tenminste dat vond ik, mijn collega's verklaarde mij achteraf voor gek. A fijn, het voelde voor mij niet goed, dus heb ik het niet aangenomen.

De rest van de avond zat Frank met zijn gezelschap, en een stel kwijlende en geldlustige vrouwen wat zich er bij gevoegd had, aan de vip-tafel. Af en toe liep ik langs de vip-tafels om alle lege flessen weg te halen en schone glazen te brengen. Als ik voor de laatste keer die avond de ronde loop spreekt Frank mij aan. 'Jij hebt mijn hart gestolen.' zei hij. Ik vergeet dat moment nooit meer. Op dat moment schoot ik in de lach, dit kon ik toch niet serieus nemen. De nodige alcohol was namelijk al genuttigd en het was al diep in de nacht. 'Daar moet je niet om lachen, ik meen het serieus!' zei hij een soort van teleurgesteld met opgetrokken wenkbrauw. Verbouwereerd keek ik hem aan. 'En hoe heb ik dat dan wel niet gedaan?' vroeg ik hem. Hij begon te glimlachen, pakte mijn hand vast en zei; 'omdat je mijn geld hebt geweigerd. Kijk naar al die vrouwen hier, die zitten hier maar voor één ding. Dat weet jij, dat weet ik.' Ik lachte het weg omdat ik wist dat hij gelijk had. ‘Hoe heet je eigenlijk? Je hebt mijn hart gestolen, maar je naam weet ik niet eens.’ Zei hij lachend. Ik stak mijn hand naar hem uit, ‘Ik ben Merel, aangenaam.’ ‘Merel, wat een prachtige naam, ik ben Frank.’ Hij bleef mij aankijken en liet mijn hand ook niet los. Zijn hoofd kwam dichter bij het mijne. ‘Hoe laat ben je klaar Merel? Laat mij je naar huis brengen met mijn taxi, een mooie blonde vrouw zoals jij, hoort niet alleen over straat te gaan in de vroege morgen.’ Zei hij in mijn oor. Ik trok voorzichtig mijn hand terug en bedankte hem voor het aanbod. ‘Lief van je, maar ik doe dit al jaren en red mijzelf prima.’ Ik draaide mij om en ging verder met mijn werkzaamheden. Na het laatste rondje en toen de lichten al aan gingen, kwam Frank zijn bon afrekenen. Ik stond met mijn rug naar hem toe en hoorde hem aan mijn collega vragen of hij bij mij mocht afrekenen. Ik pakte zijn bon erbij en printte deze uit zodat ik deze meteen kon overhandigen. Hij pinde het bedrag en stak zijn hand uit. ‘Was leuk kennis met je te maken Merel, ik zie je sneller dan je denkt.’ Ik gaf hem een hand terug en voelde dat hij geld in mijn hand drukte. Ik bedankte hem vriendelijk en wenste hem en zijn gezelschap, inclusief de vrouwen die waren blijven hangen nog een fijne avond en goede nachtrust toe. Samen met mij collega’s maakte ik alles weer gereed voor een volgende dag, om daarna met z’n allen, met nog een paar shotjes op, moe maar voldaan naar huis te gaan. We zeiden elkaar gedag, ik deed de lichten uit, activeerde het alarm en sloot de deur achter mij. ‘Merel!’ hoorde ik ineens achter mij. Het was Frank. ‘Wat doe jij nog hier?’ vroeg ik hem verbaasd. Hij was tenslotte al anderhalf uur geleden vertrokken. ‘Ik heb op je gewacht, de rest is allemaal al weg.’ Antwoordde hij. ‘Maar ik had toch gezegd dat ik me prima red en zelf wel thuis weet te komen?’ zei ik een beetje geïrriteerd.  ‘Dat klopt en juist dat maakt je nog aantrekkelijker, je bent een zelfstandige vrouw die niet voor geld gaat en dat vind ik heerlijk. Daarbij ben je ook nog een prachtige verschijning en wilde ik je graag nog even zien. Eigenlijk ook in de hoop dat ik je telefoonnummer mag en ik je mee mag vragen op een date.’ Ik was sprakeloos, deze man maakte er meteen werk van.

Frank is een mooie verschijning om te zien, dat ga ik niet ontkennen. Het is een lange, slanke, klein beetje gespierde man. Zonnebank bruin, bruin haar, groene ogen en iets te wit gebleekte tanden. Casual gekleed, eigenlijk wel mijn type. En het feit dat hij nu al zoveel moeite doet om mij nog te zien om mijn nummer te vragen, ja dat deed mij wel wat. ‘Loop anders even een stukje mee.’ Zei ik. Dat hoefde ik geen twee keer te zeggen want meneer bood meteen zijn arm aan. Ik haakte mijn arm in die van hem en we liepen samen weg. We kletste wat en ik kwam meer over hem te weten. Hij had eigen zaken, zonnebankstudio’s om precies te zijn. Ook was hij al 3 jaar vrijgezel omdat hij geen tijd had voor liefde, maar zijn focus vooral op zijn toekomst en werk heeft gelegd. Alles wat ik te weten kwam maakte hem nog aantrekkelijker. Plotseling stopte hij, draaide zich naar me toe, en pakte met beide handen mijn hoofd vast. Hij gaf mij een kus op mijn mond. Ik sloot mijn ogen en liet het gebeuren, er gebeurde meteen van alles in mijn lijf. Na de kus keek hij mij in mijn ogen aan. ‘Sorry, ik moest dit doen.’ Ik keek hem terug aan in zijn groene ogen, ging op mijn tenen staan en kuste hem opnieuw. Hij tilde me op, ik sloeg mijn armen en benen om hem heen en zo liep hij met mij, als een koala, om zich heen een steegje in, waar hij mij tegen een muur aan duwde, terwijl ons monden elkaar niet loslieten.