Deel 7.

Dat ik verliefd aan het worden ben op Aron. Eigenlijk weet ik het antwoord maar ik negeer het. Ik ben een getrouwde vrouw met een kind, wat moet deze man met mij. Dat ik mezelf nu openstel voor een andere man komt waarschijnlijk door de situatie waarin ik zit met Frank.

Maar dan alsnog is het geen excuus voor mijn gedrag. Op dit moment geniet ik intens van Aron zijn aandacht en laat Frank totaal niks van zichzelf horen. Ik ben in de war, heel erg in de war en weet niet goed wat ik met deze situatie aan moet. Als het echt goed had gezeten met Frank was ik nu toch niet in de verleiding gekomen? Luci en Aron komen samen teruggelopen vanuit het zwembad, het kleine meisje heeft een grote grijns op haar gezicht staan, het is zo fijn om haar zo te zien. Ze voegen zich bij mij en we kletsen wat. Ik zie door de glazen van mijn zonnebril hoe Aron mij zit te bekijken en ik voel mijn hart sneller kloppen. Het maakt mij ongemakkelijk, ik ben zonder dat ik er ook maar erg in had, binnen no time in deze situatie terecht gekomen en ik weet niet goed wat ik er mee aan moet. Zijn aandacht vind ik heerlijk, ik voel mij na lange tijd weer gezien. Thuis bij Frank moet ik mijn aandacht opeisen, komt alles van mijn kant en is het vaak nog te veel gevraagd. Voor mij is nu wel duidelijk dat ik niet meer gelukkig ben met Frank. ‘Mama zullen we even wat te drinken halen?’ ik schrik op uit mijn gedachtes. ‘Goed meisje, kom maar.’ ‘Wil jij ook iets drinken Aron?’ Vraagt Luci.’ ‘Doe maar een watertje’ antwoord hij. We staan op en samen lopen we naar de bar om wat te drinken te halen. Ik kan het niet laten om nog even achterom te kijken en als mijn blik kruist met die van Aron, krijg ik een knipoog. Verlegen, maar opgewonden draai ik mij weer om en loop verder met Luci aan mijn hand. We bestellen ons drinken. ‘Mama ik vind Aron echt heel lief. Hij speelt leuk met mij.’ Ik slik, ‘Ja meisje, ik heb het gezien.’ We krijgen ons drinken en lopen terug naar onze plek om weer plaats te nemen op onze ligbedjes. Als Luci haar drinken op heeft springt ze het zwembad weer in. Aron en ik blijven achter. ‘Heb je spijt van gisteravond Merel?’ Ik bloos, ‘spijt is een groot woord. Op dat moment voelde het goed maar slim was het niet. Als frank hierachter komt heb ik echt een groot probleem.’ Hij kijkt me aan, zijn felblauwe ogen worden nog feller door het zonlicht. ‘Ik vind je leuk Merel, ik wil dat je dat weet. Kijk maar wat je er mee doet.’ Hij staat op, pakt zijn spullen en loopt weg. Verslagen blijf ik achter, ik wil hem terug roepen maar ik doe het niet. Luci is jong, maar ze kan heel goed vertellen wat er allemaal op vakantie gebeurd is en daar moet ik rekening mee houden wil ik zorgen dat Frank hier niet achter komt. Ik kijk naar mijn kleine meisje dat heerlijk aan het spelen is met haar emmertje in het water. Zij geniet, dus ik geniet. Het kleine meisje wat zo veel meer verdient qua liefde van haar vader. Ze mist zoveel tijd met hem samen. Hij heeft amper oog voor haar. Nu Aron zo met Luci bezig is, zie ik haar opfleuren en besef ik des te meer wat ze van en bij haar eigen vader mist. De tranen springen in mijn ogen. Ben ik nou zo blind geweest al die tijd? Of is dit een bevlieging omdat wij beide ineens aandacht krijgen en daar intens van genieten. Zijn dit echte gevoelens of is dit pure lust?  Ik weet het niet meer. Ik ben echt vreselijk in de war. Luci komt het water weer uit en gaat bij mij op het ligbedje liggen. ‘Mama ik ben een beetje moe.’ Ik doe haar een handdoek om en neem haar in mijn armen. Langzaam voel ik haar lijfje zwaarder worden en ze valt in slaap. Ik geef haar een kus op haar hoofdje en geniet van dit momentje samen. Zelf sluit ik ook mijn ogen en dommel een beetje weg. Ik word gewekt door het geluid van mijn telefoon. Als ik mijn telefoon pak zie ik dat Frank belt. Mijn hart bonst in mijn keel en ik neem op. ‘Hoe is het daar? Waarom hoor ik niks van je?’ Vraagt hij meteen aanvallend. ‘Omdat ik ook niks van jou hoor zoals gewoonlijk, het moet altijd van mijn kant komen.’ Sneer ik hem toe. ‘Je moet blij dat zijn dat ik jullie daar heb gelaten, maar een bedankje daarvoor was wel op zijn plaats geweest. Ondankbaar gedrag van je.’ En hij hangt op. Ik stop mijn telefoon weer in mijn tas en maak Luci voorzichtig wakker. ‘Meisje, wakker worden. We gaan even wat eten.’ Na de lunch liggen we weer aan het zwembad als ik Aron weer voorbij zie lopen. Ik werp een blik naar Luci en zie dat ze met een ander kindje aan het spelen is. Ik sta op en loop richting Aron, ‘waarom liep je weg? Vraag ik hem. ‘Omdat ik je ruimte wil gunnen Merel. Ik wil een soort van afstand houden ook vanwege Luci.’ Je weet hoe ik er in sta en het is aan jou wat je daar nu mee doet. Maar wees op je hoede en maak geen overhaaste of verkeerde beslissingen.’ Antwoord hij en wil door lopen. ‘Wacht, geef me je nummer dan kan ik je bereiken.’ Ik loop snel terug naar mijn strandbedje, pak mijn telefoon en loop terug naar Aron. Hij zet zijn nummer in mijn telefoon en loopt weer weg. Als ik weer op mijn strandbedje zit, open ik WhatsApp en bekijk zijn foto. Er staat een foto van hem met ontbloot bovenlijf op het strand. Mijn hart begint sneller te kloppen. Wat is deze man woest aantrekkelijk. Eigenlijk wil ik hem meteen appen maar ik durf het niet. In plaats van hem te appen open ik het gesprek met Frank en vraag hem waarom het weer zo moest gaan. Al snel krijg ik terug dat het druk is en een drama met de zaak dus dat hij geen tijd heeft voor onzin en daarom zo kortaf deed. Ik sluit mijn WhatsApp weer af en leg mijn telefoon weg om mij bij mijn kleine meisje in het water te voegen. Na veel gespetter en gespat gaan we terug naar onze hotelkamer. Ik laat Luci eerst even douchen en leg haar vervolgens even op bed met de iPad zodat ze wat kan rusten en ik zelf even snel onder de douche kan springen. Ik laat het water over me heen stromen en sluit mijn ogen. Waar ben ik mee bezig? De tranen prikken in mijn ogen maar ik laat ze deze keer niet gaan. Hoe wel ik heel goed op de aandacht van Aron ga, is het niet eerlijk tegenover Frank. Maar dit is wat ik thuis zo mis, aandacht. Ik zet de douche uit en droog mezelf af. Kijk mezelf aan in de spiegel en zie een verloren vrouw, in strijd met zichzelf. Mijn hoofd zegt het een, mijn hart het ander. Wat moet ik nou? Terwijl ik in gedachte ben hoor ik Luci roepen. ‘Mama, je telefoon trilt.’ Ik loop met een handdoek naar mijn telefoon en zie dat Frank belt. Ik neem op en loop naar het balkon. ‘Ja?’ Neem ik op. ‘Ga je mij nog een keer laten weten hoe het daar is of krijg ik alle dagen niks te horen?’ Zegt hij nors. Ik zucht… ‘Frank, je kan me ook gewoon appen dat je foto’s wil toch? Je hoeft niet zo tegen mij te doen. Je was vanmiddag anders heel duidelijk tegen mij. Jij was degene die ophing, niet ik.’ Ik pak een sigaret en steek hem op. ‘Jij moet eens dankbaar zijn voor het leven dat je hebt Merel’, snauwt hij me toe. ‘Ja, moet ik daar dankbaar voor zijn? Ik weet niet of dit leven wel zo fantastisch is als dat jij denkt hoor Frank.’